Latem 1807 roku cesarska Francja osiągnęła szczyty potęgi Pod władzą Napoleona znajdowała się niemal cała zachodnia rodkowa Europa, a jego pułki stały nad Niemnem, na wybrzeżach Bałtyku i Morza Północnego, w Dalmacji, na południu Półwyspu Apenińskiego. Cesarscy bracia Józef i Hieronim rządzili w Neapolu i Westfalii, jego szwagier, marsz. Joachim Murat był księciem Bergu. Sprzymierzone z Francją, a faktycznie całkowicie jej podporządkowane, było królestwo Saksonii, którego władca Fryderyk August nosił także tytuł księcia warszawskiego. Prusy pokonane zaledwie przed paru miesiącami i pozbawione znacznej części swych terytoriów, nie były w stanie — przynajmniej na razie — odgrywać większej roli. Car Aleksander uważał się za sojusznika Francji i przystąpił do blokady kontynentalnej. Austria trzymała się na uboczu, dobrze pamiętając, że półtora roku wcześniej sama poniosła klęskę w wojnie z Francją. Takie były rezultaty całej serii wspaniałych zwycięstw Napoleona i jego żołnierzy pod Austerlitz, Jeną i Auerstaedt oraz Frydlandem.
Авторы: ROBERT BIELECKI
